Opis

Msze święte odbywają się w kościele św.Wawrzyńca:

Dni powszednie:
8:30 lub 18:00 (w kościele klasztornym w Bysławku)

Niedziela i Uroczystości:
9:00  (w kościele klasztornym)

Święta zniesione:
8:30 lub 18:00 (w kościele klasztornym)

Miejscem pełniącym funkcje klasztoru był dwór szlachecki, który został przebudowany i przystosowany dla potrzeb zakonnych. Przebudowa prowadzona była w latach 1602-1610. Po przebudowie kościół i klasztor tworzyły jeden budynek na rzucie wydłużonego prostokąta. W części północnej wzniesiono piętrowy budynek klasztorny, a w części południowej równej z nim wysokości kościół. Na zewnątrz oba obiekty nie były wyodrębnione, brak było widocznych podziałów, całość nakrywał wspólny dwuspadowy dach. Kościół liczył dwadzieścia metrów długości, natomiast jego szerokość wynosiła ponad dwanaście i pół metra. Przebudowa dworu na kościół, polegała na tym, iż z dużego pokoju na parterze, urządzono kościół dla ludzi świeckich. Na piętrze natomiast skonstruowano chór, gdzie na nabożeństwa zbierały się zakonnice. Dach kościoła zwieńczono wieżyczką na dzwony i zegar. Pod posadzką kościoła mieściły się dwie piwnice. Jedna była przeznaczona na kryptę dla zmarłych sióstr, a druga na schowek, w którym trzymano rzeczy potrzebne w kościele. Obok kościoła wybudowano kaplicę, w której mieścił się ołtarz św. Walentego. W tym miejscu zbierały się na modlitwy dziewczęta, uczące się w przyklasztornej szkole. W latach 1609-1610 dobudowano zakrystię oraz kruchtę, łącząc zabudowania z kościołem wspólnym dachem pokrytym dachówką. Dalszych przebudów w klasztorze dokonała prawdopodobnie na początku XVIII.
Zaraz po adoptowaniu dworku dla potrzeb klasztornych sprowadzano jego wyposażenie. Nie dokonano tego jednorazowo, lecz, jak można sądzić po zachowanych ruchomościach, działo się to przez szereg dziesięcioleci. W drugiej ćwierci XVII powstał wczesnobarokowy ołtarz główny z wizerunkiem Ukrzyżowania Jezusa. Z tego też czasu pochodzi obraz "Pokłon trzech króli", a nieco późniejszego barokowy krucyfiks. W drugiej połowie XVIII dokonano uzupełnień w wystroju świątyni. Pojawiły się barokowe konfesjonały i ławy, rokokowe ołtarze, obraz poświęcony błogosławionemu Wincentemu Kadłukowi z 1773. Według protokołu wizytacyjnego z 1820 kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Bysławku posiadał dwanaście odpustów. Klasztor i kościół były budowlą całkowicie murowaną, pokrytą dachówką i wykończoną wieżą. Świątynia miała cztery ołtarze:
- Ukrzyżowanego Pana Jezusa - ołtarz główny, cały pozłacany, z figurą pana Jezusa na krzyżu,
- Św. Wawrzyńca - po lewej stronie kościoła, pod lożą, przy zakrystii, - Matki Boskiej - w kaplicy, na nim figura Matki Boskiej Pocieszenia, wykonana z drewna,
- Św. Benedykta - przy kaplicy, pod lożą w ganku.
W klasztorku mieściło się dwanaście cel, gdzie, zgodnie z przyjętą normą, mogły zamieszkiwać po dwie zakonnice, lecz nigdy nie mieszkało ich tam więcej niż dwadzieścia cztery.
 

Adres:
Bysławek
89-510 Bysław